Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Ojca dzieci niekochanych, niechcianych, pobitych, zgwałconych, molestowanych. Tych, co kradną i tych, co kłamią. Tych zapomnianych i tych, które nie chcą, by o nich pamiętać. Tych, co przestały wierzyć, czują pustkę i bezsens, którym wszystko już jedno. Tych bez ojców i tych z ojcami, choć lepiej, by ich nie było. Dzieci bez marzeń, perspektyw, bez zdrowia, bez pieniędzy, zagubionych, zgorszonych, ociemniałych, zabitych przez matki. Wierzę w Ojca ludzi, co źle się mają. Wierzę w Stworzyciela nieba i ziemi, błękitu i granatu, tych miliardów nocnych świetlików, Cudotwórcę blasku słońca i księżyca, powietrza, wichru i morskiej bryzy, zapachu czarnej ziemi i tego uczucia stóp zakopanych w morskim piachu. Magika kolorów w kryształach, brylantach, bursztynach. W Jego Syna, Jezusa, wierzę. Króla złotego tronu i majestatu, zakochanego w człowieku, dla którego złamał wszelkie normy i zasady królewskie. Uniż
